Nadal w dwupaku...

I nerwy jeszcze większe;/ W sobotę mała ważyła już 4,8kg. W szpitalu pod KTG leżałam ponad godzinę. Na szczęście tętno małej w porządku. Mój lekarz nadal nie chce wystawić skierowania na CC. A ja boję się porodu siłami natury, bo przecież Dunia ważyła ponad kilogram mniej, a i tak nie mogłam jej wypchnąć. Poród trwał ponad 20 godzin... Do tego głowa pełna wiedzy z zakresu studiów i 5 lat pracy w zawodzie uświadamiają mi, jakie konsekwencje dla dziecka może mieć taki poród. I wiem, że powinnam być dobrej myśli, a złe odegnać, ale tak się po prostu nie da. Czasami wiedza jest gorsza od niewiedzy...

Brzuch mam ogromny. Gdy położna w szpitalu podłączała mnie do KTG od razu (nie znając wyników USG) stwierdziła, że dziecko jest duże i zapytała czy będzie cięcie, więc to nie tylko moje wymysły. Dowiedziałam się też, że to będzie poród wysokiego ryzyka, więc jak tylko poczuję pierwsze skurcze mam natychmiast jechać do szpitala. Ze względu na wywiad (poprzedni poród) i wielkość dziecka od samego początku będę podłączona do KTG, by kontrolować stan malucha, więc czeka mnie poród w pozycji leżącej, a każda kobieta, która kiedykolwiek rodziła wie, że to najgorsza pozycja z możliwych;/ Chciałabym  dotrwać do poniedziałku. Wówczas mam wizytę u ginekologa, jeśli mała przekroczy 5kg, wówczas dostanę skierowanie na cc. Nie wiem, czy dam radę. Brzuch napina mi się coraz częściej, boli mnie podbrzusze. Łapie mnie depresja... Bardzo boję się o córeczkę...

I wyrzuty sumienia mam, bo czuję, że Nadunię troszeczkę na drugi plan zepchnęłam. Często D. się nią zajmuje albo dziadkowie jedni bądź drudzy, na co na szczęście córcia z radością przystaje (wiadomo - dziadkowie na wszystko pozwalają i dla wnusi wszystko zrobią). Ale nie umiem inaczej, bo nie chcę by widziała moje łzy, by mój nastrój się jej udzielał. Wczoraj, gdy w czasie rozmowy z przyjaciółką się popłakałam, moje słoneczko przyszło do mnie i...

"Nie płacz mamusiu, obetlę ci łezki, pszytulę Cię" usłyszałam. Mała wdrapała mi się na kolana, rączką wytarła łzy cieknące mi po policzku i wtuliła się mocno we mnie, a ja... rozryczałam się jeszcze mocniej...