Zamiana miejsc...

Remontujemy dla Dusi pokoik. Tatiankę przeniesiemy z naszej sypialni do „starego” dusiowego pokoju, gdyż na ścianach mamy typowo dziecięcą tapetę, a starszaczkowi zrobimy pokoik na miarę przedszkolaka. Włączyliśmy Nadusię w przygotowania. Sama wybierała kolory ścian, dodatki, „wyrażała” aprobatę na wybrane przez nas meble. Chcieliśmy, by czuła się ważna i by nie odniosła wrażenia, że musi siostrzyczce oddać coś swojego. I jak na razie chyba cieszy się z nadchodzącej zamiany. Oby jej tak zostało, gdy przyjdzie czas, by przeniosła swoje skarby do nowego pokoiku…

Tatiance też ciut odnowimy pokoik. Przestawimy mebelki, dobierzemy dodatki, nową lampę, by nasz maluszek nie buntował się, że dostaje w spadku po Naduni tylko stare rzeczy. Myślę, że nie ma znaczenia tu „starość” owych przedmiotów, a fakt, iż Tati jest na etapie, że MUSI mieć, dostawać, robić wszystko to, co robi jej siostrzyczka. Zatem mała również otrzyma kilka nowych gadżetów do swojego pokoiku;)

A my w końcu odzyskamy sypialnię dla siebie. Cieszy mnie to i martwi zarazem. Cieszy - wiadomo z jakich powodów:P Każdy, kto ma nocami dziecię tuż obok siebie dobrze wie, iż o bliskość z mężem znacznie trudniej. Cicho trzeba być i w ogóle:P Z drugiej strony "wyprowadzka" młodszej pociechy oznacza, iż pewien etap w naszym życiu dobiega końca. Tisia nie jest już niemowlaczkiem, wymagającym ciągłej, nieustannej uwagi. To mała rozumna istotka, zaczynająca chodzić własnymi ścieżkami. Zatem pępowina znacznie się wydłużyła od dnia jej narodzin... Tak, wiem, taka kolej rzeczy, ale tak jak było w przypadku Nadusi i teraz jakoś mi niefajnie, serducho się smuci...

Cóż... Dziewczynki mi rosną. Jakoś będę musiała się z tym pogodzić:)