Chcę do przedszkola!

W zeszłym tygodniu, gdy udało mi się wyjść z dziewczynkami na spacer, Nadusia przechodząc koło przedszkola zapytała mnie czy może podejść do szyby i zobaczyć. Zgodziłam się, bo czemu i nie. Mała spędziła w drzwiach kilka minut i poszłyśmy dalej, ale gdy wracałyśmy ponownie chciała tam pójść. Gdy stała w drzwiach miła pani opiekująca się grupą zaprosiła ją do środka. Nadusia na początku bardzo nieśmiało patrzyła na przedszkolankę, ale już wkrótce brylowała po sali. Ja z Tatianką stałam na zewnątrz i obserwowałam moją córcię, która wśród zabawek czuła się jak przysłowiowa ryba w wodzie. Z dziećmi raczej w kontakt nie wchodziła, była w grupie, ale inicjatywy nie wykazywała. Po 40 minutach ledwo udało mi się ją zabrać z sali, nie obyło się bez płaczu i lamentu, że ona chce zostać w "przedszkolu z zirafą"... Do dziś codziennie mówi, że chce iść do dzieci, a jak przechodzimy obok przedszkola, to słyszę "to moje przedszkole, wiesz mamusiu?"

    Przedszkolanka bardzo zachwalała przedszkole. Mówiła, że przyjmują 2,5 - latki, nawet z pieluchami. Powiem szczerze, że nawet zastanawiałam się nad posłaniem Nadusi do przedszkola, ale stwierdziłam, że nie chcę, by poczuła się odrzucona - "pojawiła się siostrzyczka, to mnie się pozbywają". Poza tym nadal nosi pieluchę, a w większości przedszkoli (przynajmniej u nas) jej brak jest warunkiem przyjęcia dziecka do grupy. Do państwowego przedszkola nie mamy szans się dostać, bo ilość miejsc jest ograniczona, a na prywatne nas nie stać. To, w którym gościła Nadusia to koszt 800zł miesięcznie + koszt zajęć dodatkowych. Ale jest jeszcze opcja 5 - godzinna, gdzie koszt miesięczny to tylko 210zł. I powiem, że zaczęłam się zastanawiać. Skoro mała jest chętna, to może i byłoby fajnie, gdyby przez 5 godzin dziennie miała kontakt z dziećmi. Tylko jeszcze jedna sprawa mnie męczy. Spora część maluchów, gdy zaczyna przygodę z przedszkolem, zaczyna tez chorować. A jeśli Nadusia zacznie chorować, to i Tati nie uniknie infekcji. Muszę to jeszcze przemyśleć...